OKULA gidecek bugün çocuklar sevenleri kaygılar içinde iken...

Neşeleriyle, oyunlarıyla moral ve yaşam kaynağı olacaklar onlara üstelik...

Depremler biryana artçıları bitmek biryana sanki artarak devam ediyordu yavruların kalp atışlarının artması gibi...

Büyükleri asrın en büyük büyük iki depremini yaşamışlardı 22 yıl önce...

Tedirginliklerinin, kaygılarının nedeni bu olmalıydı...

O yüzden kuş kalbi kadar kalmıştı kalpleri adeta...

Güneş doğuyordu bugün Düzce’nin üstüne...

Korkuları dağıtacak, yeni umutlara, hayallere kapılar açacaktı...

Anneler babalar yeni yuvalar ararken, yepyeni yuvalar kurarken çocuklarda yeni oyunlar kurarak katılacaklardı hayatın içine...

Ve hayata ve dünyaya anlam katacaklardı...

Güneş gibi nur saçacaklar çocuklar ve bugün okulları ile birlikte tüm dünyamızı aydınlatacaklar çocuklar...

*

Şair;

Depremler bıktırdı üst üste geldi

Az kaldı ölüme varanlar olduk

Şiddetli vurdukça yürekler deldi

Korkudan ağacı saranlar olduk.

Derken geleceğin çocuklarına not bırakmaktı amacı...

Ve onların böyle bir acıyı yaşamamalarını dileyerek...

Ve şöyle devam ediyordu;

Hadi çocuklar bugün okula gidin

Öğretmenler sizi bekliyor şimdi

Onlara bizden de selamlar edin

Onlarında kalbi tekliyor şimdi

Öğretmen ki sizi sever hem sarar

Öğrettiği size daima yarar

İstemez o size gelsin bir zarar

Bilginize bilgi ekliyor şimdi

*

Bütün canlı varlıkların özgür, güven dolu, sevgi dolu bir dünyada mutlu huzurlu yaşayabilmesi dileğiyle...

Sonsuz sevgilerle...

Mutlu çocuklar ile...

Geleceğe...