İSTİSMAR deyince günümüzde cinsel istismar geliyor akla...

Hâlbuki birçok çeşidi var...

-Din ve dince kutsal sayılan her şeyin istismarı,

-Milli sembollerin kavramların istismarı,

-Emek istismarı,

-Eğitim istismarı

-Çevre istismarı

Tabi ki bu kadar geniş bir konunun tarihi boyutunun olmaması mümkün değil. Her türlü değerin istismarı tarih boyunca hep olagelmiştir ve maalesef günümüzde de tüm şiddetiyle artarak devam etmektedir.

Bir değerin istismarı özünde menfaat teminine yöneliktir. Konusu ve çeşidi fark etmez. İstismar sonucu menfaat elde etmek sömürüdür. Hiç gayretsiz veya en az gayretle sömürü sayesinde haksız menfaat elde etmenin binlerce türü olabilir.

Ve tabi sömürü aslında zulümdür.

Konu çok uzar gider kısaca şöyle diyelim;

İstismar sömürüdür, sömürü zulümdür ve en alçakça sömürü dini ve milli duyguların sömürüsüdür. En zalimce sömürü ise emek sömürüsüdür.

Günümüzde çok yükselen sömürü alanı ise maalesef eğitimdir.

Eğitim sömürüsü, eğitim alan ve araçlarının sömürüsü...

Her anne baba çocuğunun eğitim kalitesine itina ile odaklanmakta ve bu odaklanma aynı zamanda bir zaafiyet oluşturmaktadır.

Çok büyük kitlelere baliğ olan eğitim camiası buradan da gelen talep ve hassasiyet ile zaafiyet sonucu muhtelif istismar- sömürülere açık hale gelebilmektedir.

Çok üzücü olan ise maalesef alan ilgilileri bu noktada çok çeşitli angajmanlarla konuya müdahil- alet olabilmektedirler.

Hâlbuki eğitimin ve tabi ki dinin birinci amacı her türden istismar- sömürüye dolayısıyla zulme engel olmaktır.

En alçak istismarcı; milli ve manevi, insani kavram, kişi ve semboller ile emek ve beklentileri sömürme yolunda olandır.

Yazıklar olsun bu uğursuz yolda olanlara ve alet olanlara...