Duygular, dilekler, hayaller, inançlar istismarın kaynaklarından bazılarıdır. İstismarın birçok çeşidi olmakla birlikte sonuçta hepsi sömürü amaçlıdır. O nedenle demiştik ki SÖMÜRÜ ENBÜYÜK ZULÜMDÜR. En büyük zulüm olan sömürülerden biri ise FAİZ olsa gerektir.

Tam bu noktada aklıma gelen bazı sorular var... Saymaya çalışayım…

Mesela; 'kahrolsun kapitalizm' diyen sol- sosyalist, neden faiz için üst seviyede vurgu ile söz söylemez acaba?

Benzer soruları çoğaltmazsak haksızlık yapmış olabiliriz.

Şöyle ki; vatanseverlik vurgusu yapan kitlenin büyük kısmı neden mesela erozyon ve diğer çevre sorunları konusunda yeterli ilgiyi göstermezler?

Dini inanç hassasiyeti içinde olanlar neden mesela işçi hakları, canlı hakları konusunda neden çokça ses çıkarmaz gayret göstermezler?

Sosyal demokrat görüş mensuplarının bazıları mesela kendilerinin hassasiyeti olmayabilecekleri dini inanç ve benzeri bazı konularda neden ilgisiz ve hatta bazen maalesef tam aksi yönde dayatmacı olabiliyorlar?

Ahlâk maneviyat vurgusunu çokça yapanlar neden mesela birçok istismar alanı konusunda yeterli tepkiyi göstermezler?

İstismar, sömürü yani aslında tüm zulümlere karşı söyleyecek sözümüz daha çok olmalı değil midir?

Eğer tüm bu konularda en azından benzer yaklaşımlar gösteremezsek toplumsal barış, huzur, asayiş olur mu?

Sonsuz saygı ve sevgilerle...