BEDENİNİN ölmesinden bu kadar çok korkarken, kalbinin tükenişinden neden hiç kaygılanmaz insan? Peygamber efendimiz bir gün sahabe efendilerimizle sohbet ederken 'ölülerle oturmayınız' buyurdular. 'Ölüler kimlerdir ya Resulallah' diye sorulunca 'kalbi ölmüş olanlar yani dünyaya dalanlar' cevabını vermişti. Dünya sevgisinin ön plana çıktığı bir gönülde, ahiret unutulur. Mahşer günü vereceği hesabı unutan bir insan da, dünyada her türlü yanlış yola girebilir.

'Ne arıyorsan kendinde ara, kalbinde ara'  demiş büyüklerimiz... Şöyle bir dönüp kendimize, aradığımız şeyin daimi huzur mu yoksa fâni tutkular mı olduğunu sorarak, halimizi gözden geçirmemiz lazım. Elindeki paranın değerini onunla alabileceğin maddeler belirler. Yani biriktirdiğin para ile ondan daha değerli bir ev veya araba alabilirsin. Çünkü o para, elinde sadece kağıt parçası olarak kalırsa her gün değer kaybedecek. Ama sen ondan vazgeçip daha kıymetli bir şeye talip olursan, işte o zaman elindeki paranın değeri ortaya çıkacak. Bankada 1 milyon liran var ama sen dışarıya çıkıp hayatı yaşamaya fırsat bulamıyorsan bu paranın zaten rakamsal değeri anlamına kaybedecektir. Bu örnekleri verme sebebim, bu hayatı anlamlı kılacak olanın ondan daha güzel bir şey için harcanması gerektiğidir. Yani sadece kendi keyfi, nefsi için yaşayanlar ancak kendi hevesleri ölçüsünde lezzet alır. Lakin bu ömrü veren Kainatın Sahibinin yolunda bir hayat geçirenler, O'nun muhabbeti kadar huzur bulurlar. Tutkularından vazgeçebildiğin kadar gönül yükün hafifler ve mana âleminde yükselirsin.

Velhasıl şu fâni âlemde, daimi hayat için güzel hazırlık yapanların biriktirdikleri Allah'ın rızası her şeyden makbuldür. Aradığımız rahatı, kalbimizi muhasebe ederken kavuştuğumuz sekinette bulabilmek niyazıyla...