ARANMAK, dolanmak, dolaşmak lazım. Allah'ın rahmetinin ne zaman, nerede, hangi gecede geleceğini, hangi gönülde olacağını bilemeyiz. Yaşamak, arınmaktır ve bu yolda sekineti aramaktır. Neyi arıyorsa insan, onun kadar değeri olur. Kişi neyin peşinden koşarsa hayatı sadece ondan ibaret görür. İnsanların en çok aradığı şey huzurdur. Huzuru, Yaradan’ın huzurunda arayanlar rahata erişir. Kalabalıklar içerisinde huzur arayanlar, yaşadıkları kargaşa ile gönlünü yorar. Aradığımız dünyanın rahatı ise hem yorulur hem de Hakka karşı mahcup oluruz.

'Ne arıyorsan kalbinde ara' sözünü bugüne kadar birçok söyleşi programında kullanan biri olarak, gönül muhasebesine çok ihtiyacımız olduğunun farkındayım. Kuranı başından itibaren okumak isteyen bir kişi euzü besmele ile başlar. Tamamını okuyup bitirirken en son Nas suresini 'minel cinneti vennas' ayetini okur. Yani Kurana başlarken şeytandan Allaha sığınır, bitirirken de insanların şerrinden Allaha sığınır. Şeytanla mücadele etmek yetmez, şeytanlaşmış insanların şerrinden de korunmak gerekir. Koskoca Allah Rasülü'nün dahi o kadar yoğunluk içinde yılda 10 gün itikafa, inzivaya çekilmesini iyi anlamak gerekir. Her gecenin seherlerinde tenhalarda Rabbi ile baş başa kalması da dikkat çekici. Dünyada seferde olan insan seher vakitlerinde, kalbini Rabbine doğru sefere çıkartarak zirveye erişir. Gönül alemine doğru derinleşemeyenler, dünya aleminde gereksiz kaygılarda boğulmaya mahkum olur. Velhasıl herkesin bir arayış halinde olduğu şu dünya hayatında; bizim peşinde olduğumuz manevi yönelişlerimizin, uyanışımıza vesile olması niyazıyla...