'Dünya bir pencereydi, her gelen baktı geçti.' Bu güzel sözlerin, bazı kaynaklarda Yunus Emre'ye ait olduğu bildiriliyor. Enfes bir tanımlama olduğunu, insana nefes aldırdığını belirtmek isterim. Kaygıların elinde sancılı günlerden geçen insanlığın bir çıkış kapısı aradığı şu dünya düzeninde, böyle güzel kelamlara çok ihtiyacımız var.

Elbette kolay olmayacak, bundan önce de kolay olmamıştı. Varlıklar dünyalıksa, geride darlıklar bıraktı gönüllerde. Aranan, ihtiyaç duyulan huzurlu bir hayattı. Maneviyatsızlıktan kavrulan dünyada, maddenin peşinde savrulan kalpler yalnız kaldı.

Bir tek Yaradan'a yönelmemek için, birçok dünyalık tutkunun peşinden koşturmanın sonu hüsran oluverdi. İşte bu yüzden dünyanın bir misafirhane olduğunun farkına varabilenler, ne dünyanın zevklerine aldandı ne de tutkularına gönül bağladı.

Sonuç olarak her geçen gün konaklama süremizin azaldığı bu alemde, dünyalık birikimlerimizi artırma telaşına düşerken; her an yaklaştığımız ebedi hayat için sermayemiz ne durumda diye dert edinmemiz gerekir. Aksi takdirde her türlü dünyalığın olduğu ama her şeyin sahibi olan Kainatın Sahibi'nin dahil edilmediği hayatlarda huzurdan mahrum kalmak kaçınılmaz olacaktır.