'Senin boyun ne kadar zamanda bu kadar büyüdü?' diye sormuş. Kavak ağacı da '20 yılda bu hale geldim' deyince, sarmaşık 'Neden bu kadar geç büyüdün ki, bak ben 2 ayda senin boyuna eriştim' diyerek büyüklenmiş. Sonra sonbahar gelmiş, rüzgarlar ile sarmaşık savrulmaya başlamış. Ve nihayetinde aşağıya doğru düşerek toprakta çürüyüvermiş. Bunun üzerine kavak ağacı 'Gördün mü sarmaşık kardeş; bu kadar çabuk yükseklere tırmanan, çıktığı gibi çabucak iniverir.' demiş.

Kıssalardan ibret alırsak, hayatımıza anlam katar. Hayatın basamaklarını adım adım yaşamak en doğrusudur. Her ne kadar modern dünyanın gözünde, madde ve makam sahibi olmak öncelikli bir statü gibi görünse de; ahlak ve tevazu her şeyden önce gelir.

Tevazu sahibi insanlar sevilir. Kapılar onlara açılır. İşleri hep rast gider. Tökezlediklerinde yardım edenleri çok olur. Sevindiklerinde mutluluklarını paylaşanlar olur. Ancak kendini beğenmiş kişileri her daim kasvetli bir hayat bekler. Tevazu ile gönüllere ulaşanlar itibar görür. İnsan vefalı olduğu kadar sevilir. Tevazulu olduğu kadar gönüllerde yer bulur.

Her tohum içinde ağaç olma potansiyeli taşır.

Lakin bu seviyeye ulaşabilmesi için öncelikle toprak ve su ile buluşup kabuğundan kurtulması ve böylelikle de filiz verip yeşermesi gerekir. İşte bu kaidelere uymayanların, hayatta daha kaygılı olmaları kaçınılmaz bir durumdur. Sabırla ve şükürle bu ömrü yaşamayı Mevla’m cümlemize lütfeylesin.