DÜZCE’MİZDE yağmur mevsimi başladı.

Artık bir kaç gün yaş, bir iki gün kuru gezeceğiz.

Bir de bu topraklarda, hiç bitmeyen, ara ara yoğunlaşan, ara ara çirkinleşen, ama hiç sakinleşmeyen dedikodu ve laf kalabalığı mevsimimiz de var.

Bu mevsimde kötü olan dedikodunun bizim meslek gurubunun dilinde olması.

İşte o zaman zihinlerimiz cırcıvık oluyor.

Ya da bunu tek hisseden ben değilimdir inşallah.

Lafı nerelere getirdim.

Ben de bıktım, bu etrafı dolanarak izah etme huyumdan.

Bugün Anadolu’da kaybolmaya yüz tutmuş birbirine yakın, ama halen Düzce’de yaşatılan bir iki meslek gurubundan bahsedeceğim.

Birincisi TELLALLIK, kökü Arapça olan bağırarak ilan edilme mesleği, hatta herkesin dikkat kesilmesi için davul, teneke, borazan gibi enstrümanların da kullanıldığı saygın bir meslek dalıdır. Bu meslek dalının altına tellaklık da girer. Daha dar alanı kapsar ama işin muhtevası aynıdır.

İkincisi CAZGIRLIK, öp öz Türkçedir, aklınıza ilk Güreş meydanları gelse de.

Eş anlam içeren

1- Lafazan

2- Geveze

3- Şirret gibi manalar da içerir. Çünkü bağırarak lafı bastırma manasına gelir. Herkesin onu dinlemesi gerekmez, ama o ister ki beni duysunlar.

Üçüncüsü JURNALLIK, bu meslek de hala ilimizde çok yaygın. Açık tabirle menfaat gözeterek ispiyonculuk demek doğru olabilir.

Dördüncüsü GAZETECİLİK, şaka şaka, henüz bu mesleği yapan birini tanımadım. Bu ilde de yok denecek kadar az meslek erbabı var. O sebeple yok olmaya yüz tutmuş.

Kültür Bakanlığı’ndan yok olmuş meslekleri yaşatma adına teşvike müracaat edeceğim. Ardından bu parayı pay edeceğim. Umarım çoook verirler yetmez.

Önemli not: kimse bu sözlerini üzerine alınmasın.

Bol oksijen alıp, hep öncülük edeceğimiz yeni günlere.