DÜNYA Kupası hiç futbol ile ilgilenmeyenleri bile dört yılda bir ekrana kilitlemeyi başarabiliyor. Simon Kuper’in 1996’da yayımlanan aslında bir taraftar grubu sloganını taşıyan kitabının bu başlığı bazen bir topun yirmi iki kişinin etrafında yuvarlanmasından daha fazlasını ifade ediyor.

    Fas’ın Dünya Kupası'nda yarı finale çıkan ilk Afrika ülkesi ya da Türkiye’den sonra bu dereceyi gören ikinci Müslüman ülke olması değil asıl mesele...

   Asıl mesele Endülüs’ün torunlarının sportif bir intikam alma duygusuydu.

   Portekiz ve İspanya'ın 14. yüzyılın başlarında özellikle Endülüs Müslümanlarının güç kaybetmesiyle birlikte karşı kıtaya geçme girişiminde bulunmuş olması elbette Fas’ı ilgilendiriyordu.

   Tarihte yaşanan bu savaşların bugün futbolda vücuda gelmesi bu bakımdan bir rövanş mahiyetindeydi.

    Öte yandan grup maçlarında ABD ve İran eşleşmesi de elbette tesadüf değildi.

    İran ve Amerika Birleşik Devletleri arasındaki siyasi ilişkiler 1800'lerin ortasına dayanıyor ancak 2. Dünya Savaşı sonrasındaki Soğuk Savaş dönemine ve Basra Körfezi'nden petrol ihracatının başlamasına kadar çok az bir önem ve gerginlik taşıdı.

    Bu tarihten sonra Şah Muhammed Rıza Pehlevi ile yakın birer müttefik olmaktan 1979'daki İran devrimi sonrası açık düşmanlık sergilemeye varan dramatik bir tablo sergilediler.

   Sonrasında İranlı general Kasım Süleymani’nin ABD SİHAlarıyla suikast sonucu öldürülmesine giden pek çok olaylar dizisi bu savaşın en somut göstergelerinden biriydi.

    İşte futbolun cilvesi iki ülkeyi böyle bir dönemin zemininde Dünya Kupası’nda karşı karşıya getirmişti.

    İran milli futbol takımı tarihindeki en büyük desteği belki de o maçta görmüştü.

    Futbolun sadece futbol olmadığını bize yalnızca maçlar anlatmıyor. Dünyanın tüm gözlerinin üzerinizde olduğu anlar en etkili mesajların verildiği anlardır bazen.

    Cristiano Ronaldo’nun Coca Cola'ya gösterdiği boykot, Fransız futbolcu Kylian Mbappe ve Fas Milli Takım kalecisi Yasin Bono’nun Katar’da maçın oyuncusu ödülünü aldıklarında verdikleri pozda alkol reklamını kapatmaları...

    Tüm bu hareketler de elbette tesadüf değildi.

    Hele hele Ronaldo gibi dünyanın gelmiş geçmiş en iyi futbolcusunun Dünya Kupası gibi bir organizasyonda hayatında ilk kez son iki milli maçında yedek bekletilmesi hiç tesadüf değildi.

    Çünkü aynı Ronaldo'nun Filistinli muhtaçlara yaptığı yardımlar siyonistleri çok kızdırmıştı.

    Geçmişte olduğu gibi günümüzde de insanları en çok biraraya getiren organizasyonlardan biri olan futbol, gerekli gereksiz pek çok düşünceye rağmen diplomatik eylemlerin sustuğu, sportif gücün rekabet ettiği bir arenaya dönüşmüştür.

   Bu arenalarda zaman zaman meydan muharebeleri yaşansa da futbolun aslında sadece futbol olmadığı gerçeği hiç bir zaman değişmeyecektir.