İNSANIN bir duruşu olmalı. Kasıla kasıla yürüdüğü yollar gibi hayatta da tarzını ve duruşunu bozmamalı. Dün başka, bugün başka konuşmamalı.

Daha düne kadar destek verdiğiniz, el ele kol kola beraber gezip yürüdüğünüz, sizi besleyip büyüten insanlara menfaatiniz bitince neden düşman oldunuz?

Sonra sırtınızı dayayacak başka bir dağ bulup yediğiniz ekmeğe neden tükürdünüz?

Gün geldi yaslandığınız dağ bir çırpıda itiverdi. Ardından sizi besleyip büyütenlerle sanki hiçbir şey olmamış gibi tekrar neden devam ettiniz?

Ne yazık ki siyaset böyle bir şey.

Ne yazık ki sizler de menfaat uğruna siyasetin oyuncağısınız.

Dün başkasınız bugün başka...

İş esip gürlemeye geldiğinde ise delikanlılığa ve müslümanlığa pabuç bırakmıyorsunuz.

Şu hayatta her işi hiç gocunmadan yaparım. Hangi sektörden ekmek yersem yiyeyim kazandığım para hiç zoruma gitmez.

Lakin tek şey zoruma gider;

Ekmeğini yediğim kaba tükürmek!

Üstüne üstlük haksızlığa uğradığında geçmişi bir çırpıda silip atmak...

Hani nerede kaldı sizin adamlığınız?

Nerede kaldı akıl hocalığınız?

Nerede kaldı bilge filozofluğunuz?

Nerede kaldı dini bütünlüğünüz?

Nerede kaldı mektep görmüşlüğünüz?

Nerede kaldı ahlâkınız?

Hani Özdemir Asaf diyorya;

“İnsan olmak kuruş ile değil, duruş ile ölçülür.”

İşte, bizim gözümüzde artık duruşunuz kalmadı, gün gelecek kuruşunuz da kalmayacak.