Bu bir genelleme eleştirisidir. Hedef kitlesi ilgililer dahilinde geniştir. Belli kişiler ya da kurumlar için yazılmamıştır. Her yıl dünyanın paraları konserlere, festivallere akıtılıyor. Özellikle yaz festivallerinde yurdun her köşesi adeta şöhretler geçidine dönüyor. Şöhret demişken, günümüzde artık şöhretler neredeyse ünlülerden daha çok kazanıyor. Evet, şöhret var, bir de ünlü var. Yani bir Tiktok fenomeni artık İbrahim Tatlıses’ten kat kat para kazanıyor. Bir fenomen elli yıl önce bestelenmiş bir şarkıyı bozuk plak gibi yeniden okusa bile artık para basmaması işten bile değil. Geleneksel sanatları icra eden sanatçıların popçular kadar değer görmemesinin en önemli sebebi belki de müziktir. Sahnede dans edenler ne yazık ki fırçasını dans ettirenlerden daha çok ilgi görüyor. Bu aslında evrensel bir sorun. Sahne sanatları müzikle birleşince seyircinin anlık duygularına hitap ettiğinden daha fazla ilgi görüyor. Seyirci sahnede olağanüstü bir şov bekler. Anlık duygularının esiri olur. Bir ressam tuvalini boyarkenki geçirdiği sürede izleyiciyi pür dikkat kendine bağlamalı ki ilgiyle izlensin. İzleyici boyama işlemini arka fon müziği eşliğinde izlese bile çabuk sıkılıyor çoğu zaman. Bunun nedeni seyircinin anlık duygularına yenilmesidir. Ancak aynı seyirci sahnede bateri eşliğinde dans eden bir dansçıyı izlediğinde coşku ve ilgi seviyesi artış gösterir. Belki de aradaki ekonomik uçurumun sebebi burada kendini gösteriyor. İnsanı en çok eğlendiren sanatçı en fazla parayı kazanıyor.