FAS’ta meydana gelen 7 büyüklüğünde deprem, Libya’da binlerce ölü ve binlerce kaybın yaşandığı sel felaketi... Yangınlar, fırtınalar, sıcaklık artışları dünyanın coğrafyasını altüst etti.  Yaşanan afetler dünyanın coğrafik dengesini bozarken insanların da psikolojisini derinden sarsıyor. Yeryüzü hemen her gün yeni bir felaketle yüzleşirken dünya liderleri bu felaketler sonrası her zaman olduğu gibi gene sessiz kalmayı tercih ediyor. Özetle iklim krizinin faturasını kimse üstlenmiyor. Hayatımızın her anı survivor gibi...

Ne zaman nereden bir felaketle karşı karşıya kalacağımız belirsiz.  An itibariyle nefes alıp verebiliyorsak Süper Mario gibi bir zorlu etabı daha atlattığımıza sevinmeliyiz. Bunun için Allah (c.c.)’a ne kadar şükretsek azdır.

Dünya felaketlerle boğuşurken Karadeniz’in kuzeyinde Rusya – Ukrayna gerilimi de hız kaybetmiyor. Bu meyanda Türkiye’nin arabuluculuğuyla aktifliği diri tutulmaya çalışılan tahıl koridoruyla dünyanın pek çok ülkesine tahıl ulaştırılması için çaba sarf ediliyor. Dünyadaki yaklaşık iki yüz ülke pek çok yönden birbirine muhtaç. Bu yüzden iklim krizi yerküredeki tüm ülkelerin sorumluluğumu ilgilendiriyor. Elbette başta ABD, Rusya ve Çin olmak üzere pek çok Avrupa Birliği ülkeleri tüm bu felaketlerin çoğalmasında başat rolünde. 

 İnsan doğada takvim yapraklarının değiştiğini fark etmiyor. Doğayla baş başa kalıp sezon hasadıyla uğraşmaktan günlerin, haftaların ve ayların nasıl akıp gittiğini anlamıyor. Ancak ne zaman televizyon ya da akıllı telefonlarla haber izlerse felaket ve kaza haberleri yüzünden zamanın acımasızlığıyla karşılaşıyor.

Günün sonunda tarlasından dağ evine gelen çiftçi semaver başında sıcak çayını yudumlayıp yorgunluğunu atarken, haber kanalları bugün de çiftçinin sağ salim nefes alabildiğine şükretmesi gerektiğini hatırlatıyor.