İNSANOĞLUYUZ. Kendimizi hep kusursuz görürüz. Bize göre biz hiç hata yapmayız. Kusur, hep karşımızdakilerdedir. Şu mantığımızı bir değiştirsek hem biz mutlu olacağız hem de birlikte yaşadığımız kişiler veya karşımızdakiler. Ailede, iş yerinde, okulda, birlikte yaşanılan her yerde bu kabule ihtiyacımız var.

Demiri çürüten kendi pasıdır. Önce kendimize bakacağız. Hatasız kul olmaz. Biz de hata yapabiliriz. Aslında, uzaktan kusursuz, yakından lüzumsuz ne kadar çok insan tanıdık şu hayatta. Öyle insanlar da var ki arpaya katsan at yemez, kepeğe katsan it yemez. Ama kişi kendini hep kusursuz görür. Dünyada kusursuz iki insan vardır: Biri ölmüştür, biri de doğmamıştır. Edep sahibi yediği tokadın sahibini aramaz, sebebini arar. İnsan ya hatalarıyla yüzleşir ya da hatalarıyla yüzsüzleşir.

Kişiye hatası söylenmezse kabahatini hüner zanneder. İnsanın; yaptığı kusuru, yanlışı da görmesi gerekir. Kimse ayranım ekşi demez. İnsanları düzeltmemiz için önce kendimizi düzeltmemiz gerekir. Hatalarımızı kabul de bir erdemliliktir. İnkar edilen hata iki kez işlenmiştir. Bana benden olur her ne olursa / Başım rahat bulur dilim durursa.

Evet, sevgili dostlar, kendi hatalarını görmeyen kabullenmeyen mağrurlardan olmamak esas. Hayatta biz de hata yapabiliriz. Bunu kabullenmek, tekrar söylüyorum, bir erdemliliktir, bir tevazudur. Hayat böyle güzelleşir. 

Sağlıcakla kalın. Hayırlı ramazanlar.