Her yıl bahara giriş böyledir. Kıştan çıkılır, bahara geçilir. Biraz soğuk biraz yağmur biraz güneş. Mart ve nisanın huyu budur.

Biz de sabırsızlanırız. İsteriz ki her taraf birden günlük güneşlik olsun. Olur, olur da kanun benim istediğim gibi işlemiyor.

Düşünmeyiz yeşillenen bitkilerin hem güneşe hem yağmura ihtiyacını. Şikayetleniriz hem yağmurdan hem güneşten. İnsanoğluyuz ya. Sabırsızız. Her şey “bana” göre olsun isteriz. Rabbim de bir yağmur bir güneş, bir yağmur bir güneş göstererek hem sular hem güneşlendirir can verdiklerini. Onun böyle yürür yeryüzündeki hükmü. Canlanmanın, yeşermenin ikisine de ihtiyacı vardır çünkü.

“Deme bu niçin böyle

Yerincedir ol öyle

Bak sonuna sabreyle

Mevla görelim neyler

Neylerse güzel eyler.”

“Kanunu bu, kâinâtın” dedik ya. Böyle meyveye durur ağaçlar. Bekle gör. Hikmet, tefekkür gözüyle bakalım aylara, mevsimlere. Ağaçlara yürüyen su baharın habercisidir. Etraf yeşillenir. Ağaçlar yapraklanır.

Göz bayram eder, gönüller neşelenir. İrade ne senindir ne benim.

“Baharı gönderir al gelin gibi

Bir hazinedir ki görünmez dibi

O cemildir, cemal onun tecellisi

Güzeli yeşilden, aldan mı sandın.”

Bahar gelir, yaz da gelir. Nice yollardan geçerek gelir. Kolay mı karda, yağmurda, çamurda, soğukta, sıcakta yol almak. Evet, bizim diyara da bahar gelecek yeniden.

Evet, bahar gelecek. Yaz da gelecek.

Yalnız, biraz sabır, niyaz gerekecek.

Millet de memleket de bayram edecek

Bitecek sonunda kavgalar bitecek.

Yükselen bayrak burçlara dikilecek

Evet, bahar gelecek yaz da gelecek

Kanundur, diyordum ya, ilahî kanun.

İşte sonunda bu gerçekleşecek.

Kalın sağlıcakla…