Tarihin her döneminde her millette her zaman eskimeyen değerler vardır. Saygı da onlardan biridir.                                  

Saygı;  birinin, karşısında bulunan insanlara kendisinin önemsendiğini ve kendisine değer verildiğini gösteren söz ve davranışlardır.

Saymak; bir kişiye değer vermek, hürmet etmek, bir kişiyi önemsemek, dikkate almaktır. Farklı insanların inançlarına, ibadetlerine, gelenek göreneklerine hoşgörüyle bakmaktır.     

İnsanoğlu toplum halinde yaşar. Bundan dolayı köyler, şehirler oluşmuştur. Köy ve şehirlerde birlikte yaşayanların da huzurlu olmaları birbirlerine saygılı olmalarına bağlıdır. Hayatın kanunu bu.

"Say beni, sayayım seni." derler ya. İşte öyle. Saygı sevginin kapısını açar. Saygı birlikte yaşama kültürünü geliştirir. Saygı toplumun çimentosudur. Saygının yok olduğu toplumlar çökmeye mahkumdur.

Kimlere saygı göstereceğiz?

Ailede anne babaya, toplumda büyüklere, okulda öğretmenlerimize. İlim ehline, devletine milletine insanlara hizmet edenlere. Bundan dolayı " muhterem babamız, sayın valim, saygıdeğer misafirler, değerli kardeşim..." ifadelerini kullanırız. Şeyh Edebali Osman Gazi'ye öğütlerinde şöyle der: "Ey oğul ananı, atanı say. Bereket büyüklerle beraberdir."

Saygı; aile içi hayatı, toplum hayatını, milletin hayatını kolaylaştıran manevi bir değerdir.

Çocuklarımıza saygıyı öğretmenin en iyi yolu onlara saygı göstermektir. Saygı da sevgi de küçük yaşta ailede öğrenilir. Anne baba davranışlarıyla bu konuda çocuklarına örnektir. Saygının aranmadığı alan yoktur: Ailede eşler arasında ve ebeveyn-çocuklar arasında. Toplumda büyükler-küçükler arasında ve arkadaşlar arasında. Okulda öğretmen-öğrenci arasında...

Saygının gösterilme şekilleri de vardır: a. Davranışlar ile gösterilen saygı: Bir büyük, bir misafir geldiğinde ayağa kalkma. Toplu taşıma araçlarında yaşlılara, bebekli hanımlara yer verme.

Ana baba ve büyüklerin elini öpme. Konuşurken konuşanı dinleme, sözünü kesmeme...

b. Sözle gösterilen saygı: Karşılaştığımıza selam verme. Güzellik ve iyiliklerini gördüğümüze iltifatta bulunma, teşekkür etme...

c. Yazıyla gösterilen saygı: Yazılarımızla, mektuplarımızla ilgili kişilere iltifatta bulunma, takdir etme...

Bir meclise girmenin, orada oturmanın konuşmanın, oradan kalkmanın saygıya dayalı nezaketlice bir usulü vardır. Misafirliğe gitmenin de misafir karşılamanın da misafirlikte oturmanın da misafirlikten kalkmanın da sözlü bir üslubu vardır. Bir arkadaşımızla veya tanıdığımızla karşılaştığımızda yine saygıya dayalı sözlerimiz olur. Bütün bunlar toplumda saygı ve sevgiyi artırır, bizi güçlü bir toplum yapar.

Neden mi yazdım bu kadar yazıyı?

Gün geçtikçe-sebepleri ne olursa-olsun saygı başta olmak üzere birçok değerimizi yitiriyoruz. Misafir varıyorsun adam oturduğu koltuktan doğruluvermeyi yorgunluk görüyor. Tokalaşıyorsun, eli sende gözü kafası başka tarafta. Sayarsanız sayılırsınız. Kibar, nazik, zarif saygıdeğer  söz ve davranışlarımız bizi daha güçlü bir toplum yapacaktır.

Sağlık ve esenlik içinde kalalım